2. Rozszerzanie skeczu krok po kroku. Odwiert jest rozprężany i kalibrowany do pożądanej średnicy. Wiercona gleba ze studni gromadzona jest w studzience odbiorczej z późniejszą regeneracją lub usuwaniem.
Wczesne próby wiercenia kierunkowego i poziomego były znacznie wolniejsze niż projekty pionowe ze względu na konieczność częstego wyłączania i eksploracji profilu otworu wiertniczego, a także ze względu na wolniejsze wiercenie skały. Następnie, wraz z rozwojem silników wiertniczych i narzędzi pomiarowych, prędkość wiercenia wzrosła, a pomiar został uproszczony.
Wiercenie kierunkowe jest wykorzystywane do budowy zbiorników lub do celów poszukiwawczych. Strukturalnie składają się z tułowia z pionowymi i nachylonymi sekcjami, które zostały wcześniej zaprojektowane. Odchylenie od pionowości według stosowanych metod wynosi od 20, a przy głębokim wierceniu powyżej 60. Może to być uzasadnione naturalnym występowaniem twardych skał lub sztucznie wytworzonym w celu uwzględnienia różnych czynników wpływających.
Na intensywność ustawionego kąta krzywizny ma również wpływ częstotliwość obrotu świdra i szybkość posuwu wiertła podczas wiercenia. Im większa jest częstotliwość obrotowa bitów i im mniejsza jest szybkość posuwu wiertła, tym bardziej intensywny, pod działaniem siły odchylającej, frezowanie ścianki odwiertu i bardziej intensywne zginanie. Największą intensywność krzywizny można uzyskać za pomocą mimośrodu w dolnej części turbodoładowania, co pozwala na przeniesienie wiertła do pozycji poziomej.
Komentarze
Prześlij komentarz